Wel, los van het gegeven dat er – door natuurlijke omstandigheden waar ik een boek over zou kunnen schrijven – temperamentvol en gepassioneerd bloed door mijn aderen stroomt, reizen veel mensen nog altijd naar een plek in de laars om er te genieten van een – ergens in het voormalige normaal – welverdiende vakantie, het eten en de rijke cultuur. Los van het feit dat ik goed gedij in Zuid-Europese temperaturen is Italië ook een land met ruimschootse sporen van de bakermat van onze cultuur.

Rome bijvoorbeeld is op haar eigen grondvesten gebouwd en dat geldt in principe ook voor ons als mens. We hebben allemaal een verleden dat ons maakt tot wie we zijn en hoe we in het nu denken en doen; behaalde resultaten uit dat verleden overigens zijn soms wel een garantie voor de toekomst.

Daarbij doet Italië mij ook denken aan de grijp- en bruikbare, pure ingrediënten als basilicum, mozzarella en tomaat, uit haar keuken. Deze kleuren, zo wordt wel eens gezegd, vind je in de Italiaanse vlag. Voor mij staan ze echter symbool voor facetten van onszelf. Groen is onze natuur, wit is het onbeschreven vlak: zeg de nog in te vullen toekomst en rood staat voor onze passie; dat waarvoor we opstaan en wat ons geluk brengt. In het logo van ECCOMI vind je de drie kleuren uiteraard terug.

Dit logo is geënt op de uomo universale van architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, natuurkundige, scheikundige, anatomist, beeldhouwer, schrijver en schilder: Leonardo da Vinci; een ruimdenkende, creatieve wijsgeer waar je tegenop zou kunnen kijken maar vanuit verboden ongevraagd advies zeg ik hem te zien als een voorbeeld van de veelzijdigheid van ons als mens.